Filmy

Jep Gamberdella – przystojny, czarujący mężczyzna – pomimo pierwszych oznak starzenia się w pełni korzysta z miejskiego życia. Chodzi na szykowne kolacje i przyjęcia, gdzie jego bystry dowcip i przyjemne towarzystwo są zawsze mile widziane. Na tarasie jego rzymskiego apartamentu z widokiem na Koloseum, wydaje przyjęcia, na których "ludzka aparatura" rozbierana jest do naga i gdzie rozgrywana jest komedia nicości.

Środek syberyjskiej tajgi. Tu żyje się na tyle, na ile pozwoli przyroda... -Możemy ją zarżnąć na mięso - mówi sześcioletni Lioszka. -Nie gap się! Jedz cholero, przytyj trochę! - kończy, patrząc na kozę. ...Wokół tylko gęsty las i dzikie zwierzęta, od których nawet ludzie się tu niewiele różnią; gotowi w każdej chwili do ataku, pazerni na namiastkę uczuć. Historię Lioszki kontrastuje los żołnierzy, których dowódca jest idealnym przedstawicielem okrucieństwa i brutalności systemu. Leciwy dziadek jest dla chłopca jedynym oparciem i rodzina. Matka dawno zmarła, a ojciec wyjechał i mimo słabnącej nadziei na jego szczęśliwy powrót do domu, Lioszka tęsknie go wyczekuje. Jedynym gościem w chatce pośrodku złowrogiej tajgi bywa wuj Jurij, przynosząc wieści z "reszty świata". Zimna, obca, zamknięta i odrzucająca pustką samotności Syberia, przedstawiona jest surowo i minimalistycznie, czyli jednak realnie. Skąpe i wrogie, jak syberyjski krajobraz, są tu również dusze ludzi, których losy splatają się że sobą, niezależnie nawet od ich woli. Dzieli ich świat wyobrażeń, lecz nierozerwalnie łączą realia syberyjskiej walki o przetrwanie. Sława Ross w zapierającej dech w piersi sekwencji obrazów pokazuje, niemal biblijne, rozróżnienie dobra i zła, życie bez miłosierdzia. Choć, zdaniem reżysera, prawdziwe człowieczeństwo to zdolność okazywania współczucia, to tu frazes ten zastępuje zezwierzęconą rzeczywistość.

Film „Podróż ze zwierzętami domowymi” opowiada historię o potrzebie wolności i miłości. Natalia w wieku 16 lat została zabrana z domu dziecka przez mężczyznę, którego potem poślubiła bez miłości, poddając się biegowi zdarzeń. Kobieta wraz z mężem mieszka w osamotnionym domku w pobliżu torów kolejowych. Jedynym jej zajęciem jest dojenie krowy i prowadzenie domu, jedyna rozrywka to obserwowanie pociągów jadących do innego, nieznanego świata. Mąż Natalii niespodziewanie umiera na zawał, czyniąc młodą kobietę wolną od rutyny i małżeństwa bez miłości. W transporcie zwłok jej męża do kostnicy pomaga jej przypadkowo zaczepiony kierowca Siergiej, który odegra ważną rolę w jej życiu. Pierwszą rzeczą jaką Natalia kupuje po samotnym powrocie do domu jest lustro. Wolność zwrócona po latach budzi do życia pragnienia i potrzeby młodej kobiety. Natalia sprzedaje krowę, tak jakby chciała uwolnić się od dawnych obowiązków, kupuje kozę i przygarnia psa. Kobieta przywiązuje się do zwierząt, traktując je trochę jak członków rodziny, której nigdy nie miała. Siergiej często odwiedza Natalię w jej domu i ma nadzieję, że odwzajemni ona uczucie, które się w nim budzi. Natalia podświadomie jednak nie chce zbliżać się emocjonalnie do Siergieja, bojąc się, że odbierze on jej tak niedawno poznaną wolność. Mężczyzna ma być jej pomocny tylko w spełnieniu marzenia - chęci posiadania dziecka.

Zachodnia granica Związku Radzieckiego, 1942 r. Cały region jest okupowany przez Niemców, a lokalni partyzanci prowadzą brutalne walki odwetowe. Niedaleko od wioski, w której mieszka pracownik kolei Suszenja wraz z rodziną, dochodzi do wykolejenia pociągu. Niezwiązany z tym zdarzeniem Suszenja oraz grupa sabotażystów zostają aresztowani, ale niemiecki oficer postanawia, że nie powiesi go z pozostałymi partyzantami. Suszenja odzyskuje wolność, w okolicy szybko rozchodzą się plotki o jego rzekomej zdradzie, a zlecenie wyjścia z lasu i pomszczenia śmierci współtowarzyszy broni otrzymują partyzanci Burow i Wojtek. W czasie prowadzenia pojmanego Suszenji przez las obaj partyzanci wpadają w zasadzkę. Nieoczekiwanie Suszenja zostaje sam na sam z rannym wrogiem. Głęboko w pradawnym lesie, gdzie nie istnieją kategorie przyjaciół czy wrogów i zanika całkowicie granica między zdradą a heroizmem, los zmusza bohatera do podjęcia wyboru moralnego w niemoralnych warunkach.

Inna mieszka z ojcem i braciszkiem w prowincjonalnym miasteczku. Życie bohaterki zmienia się, gdy do jej szkoły przybywa nowa uczennica, Masza. Między dziewczętami rodzi się przyjaźń. Wkrótce Masza zostaje zamordowana przez grasującego w miasteczku seryjnego zabójcę. Na nabożeństwie żałobnym Inna poznaje Ilję, syna duchownego, którego siostra również została zabita.

W świecie opętanym przez seks, „Nimfomanka” – podobnie jak „Wstyd” Steve’a McQueena – jest inteligentną i prowokacyjną opowieścią o podporządkowaniu życia poszukiwaniu rozkoszy. Film z udziałem plejady gwiazd, takich jak Charlotte Gainsbourg, Shia LaBeouf, Uma Thurman, Jamie Bell, czy Willem Dafoe, zawiera jedne z najodważniejszych scen i kreacji aktorskich w dziejach kina.

Zmysłowe, perwersyjne, podniecające, śmieszne, liryczne, wybuchowe, bluźniercze, niebezpieczne, czułe, uwodzące, kontrowersyjne - wszystkie te określenia tracą moc wobec długo oczekiwanego, najnowszego filmu twórcy „Melancholii” i „Antychrysta”.

W zimowy wieczór stary kawaler Seligman znajduje na wpół przytomną, pobitą Joe.  Przyprowadza dziewczynę do swojego mieszkania, ogląda jej rany i próbuje zrozumieć co takiego mogło się wydarzyć, że ta kobieta jest teraz w tak złym stanie.  Mężczyzna uważnie wysłuchuje historii, jakie Joe zaczyna mu opowiadać. Historii obfitujących w wiele fascynujących momentów z jej życia, bogatych w dziwne, intrygujące zdarzenia. Film ten jest lekką, poetycką opowieścią o podróżach erotycznych kobiety - Joe (w tej roli Charlotte Gainsbourg).

"Jaskinia zapomnianych snów" to niezwykła, poruszająca filmowa podróż w przeszłość – w głąb ludzkiej kultury i tradycji. Herzog łączy tu talent reżysera, odkrywcy i poetyckiego filozofa, przedstawiając najstarsze odkryte dotąd obrazy stworzone przez człowieka. Film ma zatem olbrzymi potencjał edukacyjny, będąc cenną i niezwykle pouczającą lekcją na temat historii sztuki oraz prehistorii ludzkości.

Setki naskalnych malowideł jaskini Chauveta prezentują co najmniej trzynaście różnych gatunków zwierząt, w tym: konie, bydło, lwy, pantery, niedźwiedzie, renifery, a nawet hieny. Prehistoryczni artyści zastosowali tu różnego rodzaju malarskie techniki, często niestosowane w innych znanych nam obecnie jaskiniach, co powoduje, że miejsce to stanowi jednocześnie ważne źródło wiedzy na temat życia człowieka w epoce paleolitu.